揚寶隨筆2015-01-08

希求安樂，不欲痛苦，是為人性；

自他之間，相互依賴，是為法性；

於悅意境，起歡喜心，與生俱來；

一切有情，需有情感，為其自性。

此等無法改變，且亦無需改變。然則，從何時起，生錯亂耶？

克明鑒者：由無明故，所生種種，皆為苦厄，故需斷除；由智慧故，所生一切，皆為脫苦，故應修習。

是故應斷苦及苦因，成辦安樂及安樂因，皆唯法性決定軌則，其餘任誰不能決定。

然則，出家究竟是為何故？出家是為解脫故歟？解脫是為出家故歟？我等目標，乃為斷除煩惱、習氣，及與發心益他有情。若能成辦所為，任何不同方便，無一不可，何拘泥為？！

仰丁珠古於色拉寺

བདེ་བ་འདོད་པ་དང་སྡུག་བསྔལ་མི་འདོད་པ་ནི་མིའི་རང་བཞིན་རེད། རང་གཞན་ཕན་ཚུན་བརྟེན་དགོས་པ་ནི་ཆོས་ཉིད་རེད། ཡུལ་ཡིད་དུ་འོང་ལ་དགའ་བ་ནི་ལྷན་སྐྱེས་རེད། བརྩེ་སེམས་དགོས་པ་ནི་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་རང་བཞིན་རེད། དེ་དག་ནི་བསྒྱུར་ཐབས་མེད་ལ། བསྒྱུར་དགོས་པ་ཡང་མིན། འོ་ན། ཇི་ཙམ་ནས་ནོར་བ་ཡིན་ནམ།

གསལ་པོར་ཤེས་ཐུབ་པ་ནི། མ་རིག་པའི་དབང་གིས་བྱུང་བ་མཐའ་དག་ནི་སྡུག་བསྔལ་བ་ཡིན་པས་སྤོང་དགོས་ལ།

ཤེས་རབ་ཀྱི་དབང་གིས་བྱུང་བ་མཐའ་དག་ནི་སྡུག་བསྔལ་ལས་གྲོལ་བའི་ཚུལ་ཡིན་པས་ཉམས་སུ་ལེན་དགོས།

དེས་ན་སྡུག་བསྔལ་དང་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་སྤངས་དགོས་པ་དང་བདེ་བ་དང་བདེ་བའི་རྒྱུ་སྒྲུབ་དགོས་པ་ནི་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་གཏན་ལ་ཕབ་པའི་ཁྲིམས་ཤིག་ཡིན་པ་ལས། གཞན་སུ་ཞིག་གིས་ཀྱང་གཏན་ལ་འབེབས་པ་ཞིག་མིན།

འོ་ན་ཡང་སྙིང་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་དེ་ཅིའི་ཆེད་དུ་ཡིན། རབ་ཏུ་བྱུང་བ་དེ་ཐར་པའི་ཆེད་དུ་ཡིན། ཐར་པ་དེ་རབ་ཏུ་བྱུང་བའི་ཆེད་དུ་ཡིན། ང་ཚོའི་དམིགས་ཡུལ་ནི་ཉོན་མོངས་དང་དེའི་བག་ཆགས་སྤོང་དགོས་པ་དང་། གཞན་ཕན་གྱི་སེམས་བསྐྱེད་དགོས་པ་དེ་ཡིན། གལ་སྲིད་དམིགས་ཡུལ་འགྲུབ་ཐུབ་ན་ཐབས་ལམ་མི་འདྲ་བ་གང་ཡིན་ནའང་ཆོག།

ཡང་སྟེང་སྤྲུལ་སྐུས་སེ་ར་ལ།